Leerlingen tellen mee.

Vanochtend na de wekelijkse telling kwamen een aantal mentorleerlingen langs voor een vogelexcursie in de polders. Vorig jaar had ik beloofd een keer een excursie te geven en dan een bericht te plaatsen op dit blog. Vandaag was het dan eindelijk zover. Negen leerlingen uit mijn mentorklas verzamelden bij de molen. Ze moesten voor hun doen vroeg op en sommigen moesten ook nog eens een heel eind fietsen (Katwijk/Noordwijk), dus petje af.

De hele groep.

Lekker in het zonnetje, al kletsend en kijkend, hebben we een rondje om de Hennepoelpolder gelopen met een kort uitstapje naar de Veerpolder. De Watersnippen lieten zich mooi bekijken door de telescoop, net als de Wintertalingen, Slobeenden en Krakeenden. In de Veerpolder vloog de IJsvogel heel snel en vlak over het water langs en zaten heel veel Grote Canadese Ganzen en 2 Knobbelzwanen.

Het was heerlijk zonnig (op de achtergrond vliegen Grote Canadese Ganzen).

Op het pad lag een halfvergane Mol, minstens zo spannend als de vogels, en een eindje verderop een dode woelmuis. De leerlingen weten dat ik in de vriezer allerlei dode beesten heb liggen, waaronder 2 Mollen, dus de vraag was of ik deze ook mee zou nemen. Nee, deze keer niet.

Dode woelmuis.

Via de boerderij, waar op het weitje 2 Witte Kwikstaarten zaten, terug gelopen richting de fietsen. De geiten en kippen van de boerderij kregen de nodige aandacht van de dames.

Op verzoek van een aantal leerlingen zijn we nog even gaan kijken of de Witkruintapuit zich wilde laten zien. Bij aankomst bij de Clusiushof stonden een aantal vogelaars te speuren. Wij hebben even gewacht en zijn toen een rondje om het gebouw gaan lopen.
En halverwege zagen we hem zitten op de rand van het dak. De leerlingen vonden het wel heel grappig dat al die vogelaars aan de verkeerde kant van het gebouw stonden en vonden dat ik ze moest roepen. "Ja, maar eerst de telescoop opzetten zodat jullie hem goed kunnen bekijken". Snel de andere vogelaars ingelicht, maar toen die in lichte draf de hoek om kwamen, was de vogel al weer gevlogen. Iedereen liep weer terug naar de andere kant.

De Witkruintapuit is in beeld.

Tot grote hilariteit van de groep verscheen de vogel vervolgens weer op de dakrand. En weer waren wij de enigen die hem konden zien. Alle leerlingen hebben wat op dit moment het zeldzaamste vogeltje in Nederland is, gezien. Een mooie afsluiting van een gezellige ochtend in de natuur.

De Witkruintapuit eerder deze week.